Even bij een lekkage kijken.
We bellen aan, een raam op de verdieping gaat op een kiertje en een vrouwenstem klinkt: "Achter is het, het water loopt langs het raam, 't is de goot."
"Wat raar" zegt Paul, "de goot lekt terwijl het vriest, ik neem gelijk de ladder wel mee."
Ik loop alvast achterom en kijk omhoog naar de goot, ik zie er geen waterdruppels onder hangen. Wel zie ik een smal waterspoor op de ruit. Vreemd.
Paul komt met de ladder, zet hem op en ik loop omhoog. Een slangetje vanuit zolder dat door het dakbeschot steekt hangt net niet in de goot. Er drupt water uit. Na wat zachtjes trekken aan het slangetje geeft het mee en het water drupt nu in de goot. De geur die het water aan mijn vingers achterlaat vertelt mij dat het de condensleiding van de cv ketel is. Mag niet in de goot maar ja: Het is mijn huis niet. Wel even vertellen straks, want het agressieve spul vreet het zink op en dan hebben we echt lekkage.

Achter mij hoor ik een kreet terwijl ik de ladder afkom.
Ik kijk naar omlaag en zie Paul naar de auto rennen en in record tijd weer verschijnen, met een hamer in zijn hand. Vol ijver hamert hij op het ijs in de kleine vijver en mompelt nog eens: "Aaach". Hij kijkt naar mij op: "Er zit een goudvisje onder het ijs!"  De achterdeur gaat open, de vrouw verschijnt en ze zegt:
 "Het is een plastik goudvisje hoor."

'T was wel heel lief van hem bedoeld.