Ik eet graag ‘gezond’, dat wil zeggen: Geen moderne rotzooi voorbewerkt uit een fabriek.

Puur natuur graag.

Ik ga niet overdrijven door werkelijk elk etiket te lezen of alle boodschappen in een bio of natuur winkel te halen, Lidl of Aldi onverpakt is mij goed genoeg. Voor sommige dingen moet ik wel naar de natuurwinkel, speltmeel, speltspaghetti, bouillon blokjes en niet vergeten: Yoghurt.

Ik zal niet verder uitweiden over het hoe en waarom van spelt producten en bouillonblokjes, de reden weet u zelf ook wel denk ik. Over de yoghurt hoef ik eigenlijk ook niet te vertellen, maar deze keer vertel ik even over de verpakking ervan.

Voorheen werd de yoghurt in glazen flessen verkocht, dat is milieu vriendelijk zo u weet, herbruikbaar en zo, maar…
Tegenwoordig zit mijn ‘Biologische Wadden yoghurt’ in plastic flessen want, volgens de winkelier, waren er mensen die klaagden dat als  de kinderen of je zelf,  per ongeluk uiteraard, zo een glazen fles lieten vallen dat dan de kleffe partij op de vloer lastig ruimen was. Opvegen gaat niet lekker, je smeet de boel met je vegertje alleen maar uit, met een dweil sneed je je algauw aan de splinters en met het weggooien in de vuilbak kwamen de mensen in gewetensnood, ja echt, zo vertelde hij het mij, want glas hoort in de glasbak en de yoghurt in het toilet of de compost hoop.

Vandaar: Plastic flessen.

De beste man is, vind ik, nogal een zeefzeiker, kan verschrikkelijk lange verhalen ophangen over eigenlijk niets en om die reden heb ik het dan maar niet gehad over ‘het plastic’ met zijn weekmakers en niet afbreekbare eigenschappen uit angst een uurtje te moeten luisteren naar een of ander milieu vriendelijk ecologisch verantwoord doorzeurverhaal.

Dit speelde zich enige weken terug af.

Vandaag moest ik door een gebeurtenis weer aan dit gesprekje denken.
Ik had weer twee flessen yoghurt gekocht, plastic flessen. De flessen waren wat vies aan de buitenkant dus voor het openen even onder de kraan gehouden om de troep er af te spoelen.

Handen nat, fles nat, dop er af…fles glijd uit mijn vingers. U ziet het gebeuren?

De fles viel keurig rechtstandig, bodem eerst, op de vloer met als gevolg: Plafond en kasten onder de yoghurt, ik zelf ook, maar, óh wat een tref, de fles was heel...

Ik heb meen ik een paar lelijke woorden gebruikt om mijn ongenoegen te uiten en bedacht bijna te gelijkertijd dat ik dus liever glazen flessen heb, die zijn dan waarschijnlijk wel gebroken, maar je veegt ze op en mietert ze in de vuilbak en klaar ben je. Vijf minuten werk.

Nu ben ik twee uur met een sopje zoet geweest, moet de wasmachine nog starten en het plafond overnieuw witten.

Moderne rotzooi.