Miniatuur: Fijn, het rijbewijs is binnen..., auteur: maarten54
Telefoon.
Snel kijk ik op het schermpje of het een bekende is die belt. Het is mijn zoon.
“Hoi, met mij” roep ik verwachtingsvol in het toestel.
“hoi pa, ik ben geslaagd voor mijn rijbewijs” roept het joch enthousiast terug.
Een gevoel van rust en blijdschap glijdt over mij heen: eindelijk het begeerde papiertje in zijn zak. De eerste rijschool ging failliet: weg duizend euro. Op zich niet erg dat de rijschool failliet ging vond ik want tijdens de rijlessen van mij zelf in de polder vielen de rijprestaties van mijn zoon tegen. De tweede rijschool deed het veel beter in mijn ogen, Jr. reed nu veel beter en zelfverzekerder tijdens mijn ‘lessen’ op het in aanbouw zijnde industrieterrein en in de polder.
“Nog een week en dan heb ik mijn bewijs thuis” verteld hij vrolijk. Hij verteld nog wat over de theorie dat een makkie was en over het praktijk rijexamen in Rotterdam tijdens het begin van de avond spits.
Na een week komt hij mij trots zijn bewijs van rijvaardigheid laten zien en zegt:
“Nu moet ik van de rijschool wel blijven rijden om ervaring op te doen, anders verleer ik het, gaan we nu een stukje rijden met jou auto?”
Natuurlijk zeg ik: "ja."
Een week later komt hij met de vraag: “Mag ik jou auto vanavond lenen, we willen naar de film.”
Natuurlijk zeg ik "ja."
Een week later komt er weer een vraag: “mag ik de auto vandaag lenen?”
Natuurlijk zeg ik "ja."
Weer wat later: “Ik neem de auto vandaag ff mee, mag wel he?”
Natuurlijk zeg ik "ja."
Later zegt hij: “ik neem de auto mee, kan wel hé?”
…
Later: “Ik moet de auto vanavond hebben hoor, want ik moet naar…”
Tuurlijk zeg ik "ja."
Eergisteren vroeg hij: ”zit er nog genoeg benzine in de auto? Want ik moet helemaal naar...”
Vandaag heb ik aan mijn zoon gevraagd of hij de auto nog nodig heeft…
"Hoe laat ben je terug?"
... !?
Snel kijk ik op het schermpje of het een bekende is die belt. Het is mijn zoon.
“Hoi, met mij” roep ik verwachtingsvol in het toestel.
“hoi pa, ik ben geslaagd voor mijn rijbewijs” roept het joch enthousiast terug.
Een gevoel van rust en blijdschap glijdt over mij heen: eindelijk het begeerde papiertje in zijn zak. De eerste rijschool ging failliet: weg duizend euro. Op zich niet erg dat de rijschool failliet ging vond ik want tijdens de rijlessen van mij zelf in de polder vielen de rijprestaties van mijn zoon tegen. De tweede rijschool deed het veel beter in mijn ogen, Jr. reed nu veel beter en zelfverzekerder tijdens mijn ‘lessen’ op het in aanbouw zijnde industrieterrein en in de polder.
“Nog een week en dan heb ik mijn bewijs thuis” verteld hij vrolijk. Hij verteld nog wat over de theorie dat een makkie was en over het praktijk rijexamen in Rotterdam tijdens het begin van de avond spits.
Na een week komt hij mij trots zijn bewijs van rijvaardigheid laten zien en zegt:
“Nu moet ik van de rijschool wel blijven rijden om ervaring op te doen, anders verleer ik het, gaan we nu een stukje rijden met jou auto?”
Natuurlijk zeg ik: "ja."
Een week later komt hij met de vraag: “Mag ik jou auto vanavond lenen, we willen naar de film.”
Natuurlijk zeg ik "ja."
Een week later komt er weer een vraag: “mag ik de auto vandaag lenen?”
Natuurlijk zeg ik "ja."
Weer wat later: “Ik neem de auto vandaag ff mee, mag wel he?”
Natuurlijk zeg ik "ja."
Later zegt hij: “ik neem de auto mee, kan wel hé?”
…
Later: “Ik moet de auto vanavond hebben hoor, want ik moet naar…”
Tuurlijk zeg ik "ja."
Eergisteren vroeg hij: ”zit er nog genoeg benzine in de auto? Want ik moet helemaal naar...”
Vandaag heb ik aan mijn zoon gevraagd of hij de auto nog nodig heeft…
"Hoe laat ben je terug?"
... !?