Of wij vandaag kunnen komen, bij vier baden komt water onder de tegels door. De woningen zijn twee weken geleden opgeleverd en reeds bewoond.Het is geen lekker weer, het stormt een beetje. We komen in Delft aan net voor de boterham van negen uur.

In de keet zijn Gerrit, Cor en Out al aanwezig met een kan koffie.
"Ons koffiezetterke is kaduuk, dun deze hebben we bij dun uitvoerder gehoald," zegt Gerrit.
"Daar kende bekertjes veine", en hij wijst naar een klein stapeltje met van die witte plastieke bekertjes. Op de kast naast de wastrog staat, vreemd genoeg, de rest van de bekers die normaal bij het koffieapparaat staat. Ik zie dat Out pret heeft, zijn ogen glimmen te veel.Paul pakt zijn broodtrommel, legt hem op tafel, schuift twee stoelen bij en reikt naar de koffiekan. Ik was eerst even mijn handen en neem gelijk een bekertje van de kast mee. Out kijkt heel even, heel snel naar Gerrit dan weer naar Paul. Ook Gerrit houdt Paul ongemerkt in de gaten. Hier broeit wat voel ik.

Paul schenkt koffie in een bekertje van tafel, ik schuif de mijne bij om ook te laten vullen. Voordat Paul mijn beker vult ziet hij dat zijn beker lekt. Gerrit geeft hem een ander bekertje.
"Gooi us over jong, de ouwe is lek".
Ook het tweede bekertje lekt. Paul reikt naar het stapeltje bekers , stoot het per ongeluk om, en pakt dan de 'onderste' beker.Het bekertje blijkt heel te zijn.

De grap is om in een viertal bekertjes een heel klein gaatje te prikken zodat het lekt. Omdat veel mensen dan schrikken, halen ze de raarste kapriolen uit omdat ze niet direct weten wat dan te doen. Het is leuk om te zien gebeuren.

Ergens, diep van binnen merk ik dat er iets niet klopt, Gerrit en Out Hebben de grootste lol maar Cor zit er net iets te stil bij.Mijn denkerwt werkt op vol vermogen terwijl ik de koffiepot pak. Het lachen is minder, iets maar, maar het is minder. Een zekere spanning is voelbaar. Ik tap mijn koffie en..., drie verbaasde gezichten kijken naar mijn hand. Ik kijk ze een voor een even aan en til dan mijn pink even op, het bekertje lekt, pink terug , bekertje dicht. Nu zit ook Cor te schateren en ik krijg de uitleg dat ik het wellicht door zou hebben dat de bekers op tafel zouden lekken, dus op de kast ook twee maal vier lekke bekers, aan kop en staart van de stapel, gelegd...

"Het zijn net kinderen soms", zegt Paul als we bij de eerste badkuip bezig zijn.
"Moet je ze horen lachen om die flauwigheid van ze. Hoe kan ik ze nou eens terugpakken?"Ik weet wat en begin het Paul uit te leggen.
"Om elf uur ga jij koffie halen bij de uitvoerder, je neemt dan een plankje mee, dat draagt makkelijker, en dan..."
Paul begrijpt het.

Als we om elf uur bij de keet zijn komt net Out met de koffiepot naar buiten.
"Zal ik koffie halen Out?" Vraagt Paul, "Jij doet het altijd al en het waait zo!"
Door het raam zien we Paul terug komen lopen met in de ene hand een plankje met vier bekertjes er op en een bekertje in zijn andere hand. Voorzichtig zet hij het plankje met ophoud op tafel met het bekertje met een klein zwart viltstift streepje naar mij toe.
Dat is mijn bekertje weet ik. Gerrit steekt zijn hand uit om er een te pakken. Juist als Gerrit zijn beker pakt, pak ik snel mijn beker.Gelijktijdig willen wij onze beker optillen maar dat gaat niet.  Beiden knijpen wij onze beker stuk, ze zitten vast aan het plankje.

Paul zit te schateren van de lach. Ik kijk hem aan en bijt hem 'boos' toe: "Je zou mijn beker toch niet aan het plankje vastschroeven!"

Nu is hij toch net even te ver gegaan...