Door maarten54

Paul en ik lopen over de Voorstraat, een wandelstraat, onderweg naar een klant.

Paul heeft al een hele tijd een gezicht of hij een binnenpretje heeft. Een beetje irritant wel die grijns. Achter ons hoor ik een meisje zeggen: "Kijk mama, die meneer heeft een nieuwe broek aan."
In een winkelruit zie ik het spiegelbeeld van een klein meisje dat vrolijk achter ons aan moeders hand meehuppelt.  Haar woorden dringen niet echt tot me door; ik vraag mij niet eens af hoe je van afstand kunt zien dat iemand een nieuwe broek aan heeft.                                                                                     

Ik kijk even naar die lange naast mij. Is het verbeelding of is die grijns van Paultje iets groter geworden?.

Ineens staat Fiona voor onze neus. 'Ah!' Dacht ik, 'Paul heeft vriendin Fiona al aan zien  komen, vandaar die brede grijns'. Die twee moeten even lebberen natuurlijk. Na de lebber zegt Fiona tegen mij: "Hoi Maarten, heb je een nieuwe broek aan?, Zeven vijfennegentig, niet duur."

Ik ben knap afwezig vandaag, er dringt iets niet tot mij door en ik kijk nogal suf geloof ik.

Een klein meisje loopt aan de hand van haar moeder voorbij met twee stralende pretoogjes nog even omkijkend..

"Draai je eens om" zegt Fiona tegen mijn schouder duwend. Ze geeft een ruk aan mijn broek en houd een kaartje omhoog. Die lange ragebol ligt dubbel van de lach.

Oude mannetjes, dan durft hij wel.