De buurman, Jürgen, van op de hoek heb ik op een flauw glimlachje na nog nooit zien lachen.
Wellicht hoort dat bij zijn beroep, hij is huisarts, maar dat geloof ik niet want mijn huisarts lacht wel.

Hij is getrouwd met Truus, een kleine pittige vrouw met alle kaas nog op haar brood.
Vandaag stond Jürgen in zijn tuin een en ander te snoeien met een klein snoeischaartje en intussen zijn neus met een papieren zakdoekje te deppen. Een bloedneus zag ik want het doekje was bijna helemaal rood.

"Dag Jürgen, wat zie ik nou, een bloedneus! Wou ze niet?"

Van verbazing over het gehoorde vergat hij even te deppen en keek hij mij strak, met een ietwat vage vragende blik in zijn ogen aan.
Daar was ie dan toch! Eerst een flauwe glimlach,  al snel gevolgd door een brede grijns en waarachtig een echt vrolijke lach bracht hij ten gehore waarbij hij gelijk een fraai gebit toonde.

Mensen met humor, die mag ik wel.