Karel Prins is 82 jaar oud, zes jaar jonger dan mijn pa en ook weduwnaar. Hij is een buurman van mijn vader en wil gaan verhuizen naar een verzorgings flat.
Karel red zich prima, maar het koken gaat hem niet zo goed af. Hij is wat magerder geworden sinds hij alleen is, vandaar zijn keuze voor het tehuis. Mijn vader is met hem mee geweest om in het tehuis een kijkje te gaan nemen en om Karel zijn aanstaande woning te bezien.
Later krijg ik het verhaal over de bezichtiging te horen en tot besluit zegt hij:
“Ik ga niet naar zo’n tehuis hoor, al die kwijlende oude mannetjes en die vrouwen met hun kwaaltjes!” Even is hij stil en aan zijn gezicht zie ik dat hij in gedachten even terug gaat naar die dag. Met een verlekkerd gezicht voegt hij er nog aan toe:
“Het eten was er lekker: hachee met rodekool en een balletje.”