"Morgenochtend moet ik even naar Rotterdam, zou jij de storingtelefoon even bij je kunnen houden?” Vraag ik Paul.
"Dat is goed, als er wat is zal ik dan jou bellen?”
“Ja, doe maar.”

Ik ben net terug en Paul belt: "Er is lekkage, ik ben er al heen gegaan."

"Oké, ik kom er ook aan, welke straat, welk nummer?"
Het is niet ver, ik ben binnen vijf minuten op het opgegeven adres: Valeriusstraat nummer Zes. Vitrage voor de ramen met wat planten, geen naambordje op de deur.

Ik bel aan. Niemand doet open.

Na de derde keer op de deurbel gedrukt te hebben bel ik Paul met mijn mobieltje.
"Met mij, kun je even open doen?, ik sta voor de deur maar de bel doet het denk ik niet, niemand doet open"
"Ik loop naar beneden dan doe ik wel even open." Paul zet zijn mobiel uit.

Ring, doet mijn telefoon,
"Waar ben je nou?" hoor ik de stem van Paul vragen.
"Voor de deur" geef ik als antwoord.
"Nou, ik sta met de deur open maar ik zie je niet, sta je voor het goede nummer?"
"Nummer Zes zei je toch? Nou daar sta ik. Wat is dat daar een herrie door die telefoon, is er een feestje?" Vraag ik Paul, "ik kan je haast niet verstaan."
"Ja, bij de buren, op nummer vier, die zijn vijftig jaar getrouwd staat op het raam."

Feestje? Het is hier dood stil, zelfs geen kat te zien. Er begint wat te gloren in mijn denkerwt en ik vraag:
"Welke stad zit je?"
"In Drecht" is het antwoord van Paul.

"Oké, nou dan kom ik er zo aan, ik ben aan de andere kant van de rivier in de Valeriusstraat, in Dordt."