Kleine Ids is vandaag bij mij geweest. In verband met het nieuwe huis dat zijn ouders willen kopen kon Ids even niet mee naar… wat was het ook weer, bank of makelaar?
Af en toe laat ik ook de hond van de buren uit. Ik loop dan over het ‘bospad’ langs de vliet, het is een braaf dier maar ik vind het daar wel zo veilig zonder auto’s en zo.
Vandaag zou ik de hond ook uitlaten, tot groot genoegen van Ids. Het ventje liep vrolijk mee waarbij ik hem wilde leren hoe in plassen te stampen zonder natte voeten te krijgen. Uiteraard lukte het niet gelijk, maar daar zaten we niet mee. Wat toch iets minder was, was de plas die net iets veel te diep bleek…
Geen nood, schoenen op de kachel en een spelletje mensergerjenieten. Dan zijn ze zo weer droog.
Tijdens het spel zien we de postbode met een pakje aan komen lopen. Ids springt van zijn stoel en loopt de achterdeur uit om het aan te pakken. Groos stapt hij weer binnen met een pakje en de mededeling dat hij ook zijn handtekening heeft gezet.
We hebben een aardige, kindvriendelijke postbode weet ik.
Later wordt hij weer door zijn vader en moeder opgehaald. Natuurlijk eerst het ‘verhaal van de dag’ onder het genot van een kop koffie.
“En Ids, is Ids lief geweest?” vraagt vader Harm, terwijl hij mij met een hoofdbeweging laat weten dat hij twee schoenen op de kachel ziet liggen. Ik vertel het verhaal over de buurhond en de lessen langs de vliet.
“En ik heb het pakje van de postman aangepakt” verklaart het kereltje trots.
“Hoe ben jij dan naar buiten gegaan, zo?, zonder schoenen?” is de vraag van Moeder.
“Nou", Ids draait zich een beetje en wijst, "ik heb de g’ote maa’ten schoenen aan gedaan”.
Harm is verbaasd, “De grote maten schoenen?”. Ids is verbaasd dat zijn vader het niet snapt, hij haalt mijn schoenen, als hij ze 'aantrekt’ is het Harm pas duidelijk.