“Goedemiddag, kan ik u helpen?”
“Ik hoop het”, antwoord ik hem, “U had een tijdje terug een boek dat ging over klippers. Het boek stond in die hoek”, wijs ik hem, “bovenste plank en het kostte vijfentwintig euro.”
“Jjaah…die zijn er niet meer geloof ik”, is het nadenkende antwoord. “Even zien, even in de kast met restanten kijken, loopt u maar mee.” In de kast voor restanten volgt hij met zijn vinger de titels.
“Nee, het is er niet meer. Wellicht kan ik het nog bestellen, ik ga even kijken.”
Na enig gezoek op de computer klinkt het ineens verheugd: Ja, ik kan er een bestellen voor u.”
“Graag, doet u dat maar, dan zal ik nu gelijk even betalen.”
“Ik zal uw naam even noteren.” De jongeman pakt een papiertje, formaat A4, een pen en vraagt mij aankijkend over zijn bril:
”Uw naam…?”. Hij laat zijn pen al boven het papier zweven, klaar om te schrijven.
“van Bommel”, antwoord ik hem. De jongeman begint te schrijven terwijl hij zachtjes mijn naam herhaalt: “van Bom…”
“Zonder S”, val ik hem in de rede. Zijn pen stopt en hij kijkt niet begrijpend naar het vel papier met mijn halve naam er op. Hij draait zijn hoofd naar mij toe en vraagt:
“Schrijven ze dan wel eens Bommels?”
“Nee”, vertel ik hem, “nooit”
Zijn pen hangt nog steeds stil boven het papier terwijl hij weer zachtjes mijn naam mompelt.
“van b o m m e l…, zonder S… Dat schrijf je toch altijd zonder S…?”
“Jawel, nooit met een S, dat klopt.”
Stomverbaasd en zichtbaar diep nadenkend kijkt hij mij aan. Plotseling begint hij hard te lachen, legt zijn pen neer en steekt mij, nog steeds lachend, zijn hand toe en zegt: ”Aangenaam, Jaap van der Werken, ook zonder S.”